KENDİ OLMAYA CESARETİ OLANLAR

Güzel bir gelecek için yaşar durur insan. Güzel günler için çalışır. Hayalleri vardır, emek verir, para
biriktirir. Çok fedakârdır insan. Sabırla bekler gelecek güzel günleri. Mutlu olmak ister, sağlıklı olmak,
ekonomik şartları yerinde olsun ister. Hep bu dünyada kalmak ister. Hayallerinde bencil değilse eşi,
çocukları, akrabaları, arkadaşları vardır. Hep umutlu, neşeli olmak ister.

Hayallerden çıkıp kendi hayat gerçeğiyle karşılaşınca da hayalleri ona acı vermeye başlar. Hayallerinden
çok uzak bir yerlerde olduğunu fark eder. Halbuki yaşadığı hayat onun eseriydi. Akıp giden hayatı, kendi
verdiği kararların, çizdiği rotanın eseriydi . Aslında her zaman onun elindeydi akıp giden ömür takvimi.
Takvim yaprakları bir bir düşerken hayat sayfamızdan; bize bıraktığı ne var diye bakınca, işte o yön
veremediğimiz hayat hızlıca akıp geçmiş, bizi çok uzaklara itmiş, zaman geçmişti.

Hayat ileriye doğru yaşanır, geriye bakarak anlaşılır. İnsan bu! Hayat akıp gitse de kalan zaman onu
mutlu edebilir.

Bunun formülü sır değil:
1- Yanlışlardan ders almak,
2- Geçmişte yaşanan üzüntüleri geçmişte bırakmak,
3- O üzüntüleri geleceğe taşımadan geleceğe umutla bakabilmek,
4- Yeniden ayağa kalmak…

Yapraksız kaldın diye gövdeni kestirme.
Zira bu işin baharı var!

Mutluluğu ulaşamadıkların da ararsan hayallerine de kendine de ihanet edersin.
İnsan doğru düşünme yeteneğini öğrendikçe gelişir. Bu gelişmeyle aile, ekonomik ve sosyal çevre
kalitemizi arttırır.

Doğru insanlar az hasarlı nesillerin garantisi olur.

Çocuklara ne düşünecekleri değil, nasıl düşünecekleri öğretilmelidir.

Her zaman, her durum iyi olacak diye bir kaide olmaz. Hayatta kaderinde bir payı var. İnsan ne olursa
olsun doğrunun arkasında yürümeye devam etmeli. Boş vermişlik, bencillik, tembellik insanı hastalıklı
yapar; sıkar, bozar…

Sonucu mu!
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur. Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın. Öldüm der durur,
yine de yaşarsın…

Anlamayana nasihat, kırık testiye su koymaya benzer.
Saygılarımla…