PERON…

Özlediğim Batman ise hep o nostaljik renkleriyle yaşamaya devam ediyor. Bir ressamın, resmini yapmadan önce, biraz 70’li, biraz 80’li ve azcık da 90’lı yılların renklerini paletine döktükten sonra hayalindekini tuvaline resmetmesi gibi bir şey…

Yani hep görmek istediğim gibi. Kasabavari, şirin bir petrol kenti..  Bir yanda Esentepe’nin kurbağalı havuzu, öte yanda, ‘Batman’ın sonuna geldik’ dediğimiz su deposu..Zeki Akın’ın, kışkırtıcı esprileri, 7 hariç oyunu, patika bir yolun Diyarbakır caddesine dönüşen eski dostluğu…

Ve kıvrımlarında yekpare kümelenmiş, ellerinde salçalı ekmek tutan, sümüklü çocukluğumuz…

Mevsim yağmurlu bir kış…

Ve az ötede kepenklerini indiren, çil çil, kar kuşları, kar üstünde anadan üryan… Sonra, bir muhtar çakmağı, mazinin en zifiri köşesinde alevleniyor. Ve bir kadın, efkârını tüttürüyor, yine kendi karton tabakasından… çivril, bademli naba, ve Tipitip sakızları cesaret verecek sonraki markalara… ‘Superman, hem sakız kıvamında, hemde film tadında sesiz ve boş bırakıyor sokakları…

Peron her zamanki kalabalığını muhafaza ediyordu… Zamanın, magazin dergileri, Texas, tommiks, kızıl maske, ve daha bir sürü çizgi roman karakterleri gıcır gıcır diziliyordu Cahfer abinin raflarında…

Fenerbahçe forması ile gol kralı olan Cemil Turan, peleriniyle gülümserdi bir magazin dergisinde… Bizdeki merak düşman çatlatıyordu… Tercüman, Milliyet, Günaydın gazeteleri balya balya gösteriyordu kendini peronun yanı başındaki büfede… Haftaya yeni sayısı gelecek diye yazıyordu çizgi roman Zagor’un kapağında… ve biz çocuktuk, çizgi romanlar bizden daha çocuk..!

SES dergisi vardı o zamanlar… Sayfaları rengarenk, parlak kuşe kağıdındandı…

Zamanın futbol takımı 11’lerini hediye olarak veren posterler barındırırdı…

Zamanın film artistleri konuk olurdu birkaç yaprağına…

Fatih Terim 5 numaralı formayla cim bom olurdu…

Kaleci Datçu’nun efsaneleri, o raflarda kendinden geçiyordu…

RECEP AKIN

[email protected]