İnsan olarak Hz. Peygamber-1

Müslümanlarının sergiledikleri dindarlık fotoğrafının, bu kişilikle ne kadar uyuştuğunu ya da uyuşmadığını göstermesi bakımından da son derece önemlidir. Diyebiliriz ki; Peygamber efendimizin en önemli özelliği güvenilirliği idi. Çünkü hayatı boyunca sadece gerçeği söylemiş ve söylediklerini aynıyla yaşamıştır. Mekke’de herkes onu Muhammedül Emin diye tanıtmaya çalışıyordu. Güvenilir olduğu için ‘Kabe Hakemliği’ olayında onu hakem tayin etmişler… Daima tatlı dilli, güler yüzlü ve hoşgörülü olmuş, bununla beraber sözlerini saygıyla dinletmeyi de başarmıştır.

Acaba bizler ki onun ümmetinin bir neferi olarak onun özelliklerini ne kadar uyguluyoruz? Hiç kendimizi kontrol etmiş miyiz? Mesela ne kadar güveniliriz? Örnekleri çoğaltabiliriz… Peygamber efendimiz toplulukta yemek yemeyi severdi. Yemeğe besmeleyle başlar, tıka basa doymadan sofradan kalkar, yemekten önce ve sonra ellerini yıkardı. Sağlığa zararlı ve dinen haram olan veya kokusuyla çevreye rahatsızlık veren şeyleri yemezdi. Hiçbir yemek için “sevmiyorum” demezdi. Bizler ise şimdi sofrada bir sürü yemek çeşitleri var beğenemiyoruz. Giyiminde sadeliğe önem verirdi. Temizliği imanın yarısı sayar, etrafındakilere de temizlik alışkanlığını kazandırmaya çalışırdı. Lükse önem vermez, geçici sıkıntıları tasa edinmezdi. Diğer Müslümanlara da azla yetinmeyi, hayata daima iyimser bakmayı telkin ederdi. Gönlü zengindi, affetmeyi sever, kimseyi incitmez, düşmanlarının dahi iyiliğini isterdi. Kur’an-ı Kerim onun bu meziyetinden övgüyle bahseder ve “Eğer kaba, katı kalpli olsaydın, muhakkak ki insanlar çevrenden dağılır, giderlerdi…” der. Bir öğünlük yemeğini olmayana verdiği için ailesinin aç sabahladığı geceler çok olmuş; fakat o ve ailesi, açlığın sıkıntısını iyilik yapmanın verdiği mutlulukla alt etmeyi bilmişlerdi. Cenab-ı Allah efendimizin yolunda gitmeyi, onu sevmeyi ve özelliklerini tatbik etmeyi cümlemize nasip eylesin.